Ты – памаўчы.
Хачу я зразумець
Тваёй душы жыцьцёвую паклажу
Бяз слоў тваіх, як разумеюць сьмерць,
Хоць нам i слова мёртвыя не скажуць.
Ты – памаўчы,
як лес пасьля дажджоў.
Як сам у ім пад мокраю лясінай...
Ты – памаўчы,
каб выказаць душой,
Чаго ты словам выказаць ня ў сілах.
Пра значнасьць слоў задумайся сьпярша,
Як смагу ix спатоліць грамавую...
Ты – памаўчы.
Няхай вядзе душа
Сваю гаворку зь вечнасьцю нямую...
|
|
